با سلام،متاسفانه آ و پ بیش از حد سیاسی شده است و از کارکرد اصلی خود دور شده است که یکی از علل اصلی آن نبود وزیری مقتدر و توانمند در راس این نهاد بوده است اکثریت تشکل های سیاسی که نام نمایندگی فرهنگیان را به یدک می کشند نماینده واقعی معلمان نیستند چرا که هیچ موقع معلمان در فرآیند انتخاب این افراد شرکت نداشته اند و این تشکل ها برای گرفتن پست هایی در آ و پ از وزیر حمایت میکنند یا بر علیه آن اقدام می کنند پس وزیری مقتدر لازم است که تسلیم این فشارها نشود و انتصاب افراد در پستهای آ و پ بر اساس توانایی آنها باشد نه بر اساس رابطه و افرادی خارج از وزارتخانه مانند نمایندگان در کارهای اجرایی دخالت نکندند اجازه دهند خود فرهنگیان تصمیم گیری کنند و بهترین نیروهادر بین معلمان را به عنوان سیاست گذاران این نهاد انتخاب کنند چرا که هیچ کس بیشتر از فرهنگیان با مشکلات آشنا نیستند و بهتر نمیتوانند آنها را حل کنند،دولت هم باید از وزیر حمایت ویژه داشته باشد و این نگاه مصرفی به ا و پ باید اصلاح گردد و به عنوان نهادحاکمیتی بسیار مهم باید به چشم آید و متناسب با وظیفه مهمش که تربیت انسانهای با اخلاق و متعهد و توانمند است به آن بودجه لازم داده شودنه اینکه مدیر بودجه کشور بعداز یکسال که طلب فرهنگیانی که مبلغ ناچیزی هم است را میخواهند بدهند از واژه های سخیف مانند گروگانگیری استفاده میکند اینچنین آه از نهاد ای قشر فرهیخته بلند میشود وبه سمت بی تفاوتی نسبت به داشتن ا و پ پویا سوق میدهد که اگر چنین شد اثرات تخریبی آن به مرور در سالهای بعد خود را نمایان می کند، حال که جامعه فرهنگیان با حمایت تمام و کمال در انتخابات از آقای روحانی به ادامه دولت ایشان رای دادند شایسته است وزیری قوی انتخاب کند که به این نابسامانی‌ها پایان دهد و ا و پ را به مسیر اصلی اش برگرداند که این هم به نفع دولت است هم به سود معلمان و جامع به. دبیر شیمی ا و پ
نقش و خواست فرهنگیان در انتخابات۹۶ فراموش نشود
انتخاب وزیر آینده آموزشوپرورش آزمونی سخت برای روحانی خواهد بود، چراکه دوران «اجبار و اضطرار» برای انتخاب وزیری که در قد و قواره مشکلات آموزشوپرورش نیست، گذشته است. بی‌گمان همراهی مجلس دهم با دولت دوازدهم دست روحانی را برای انتخاب وزیری مطلوب‌تر و کارآمدتر باز می‌گذارد. از این رو رئیس‌جمهور و مردان تصمیم‌سازش باید قدر فرصت‌ها و استفاده صحیح از آنها را از دست ندهند و برای ایجاد تحولی لازم و ضروری با «تغییر رویکرد و با اقدامات عملی» در جهت بهبود اوضاع آموزشوپرورش، فرهنگیان و دانش‌آموزان بکوشند.
در آبان‌ماه ۱۳۹۵ فانی در وضعیتی میان استعفا و برکناری، وزارت آموزشوپرورش را ترک کرد. پس از برکناری فانی، دانش‌آشتیانی با آرایی نه‌چندان قاطع توانست از مجلس دهم رای اعتماد بگیرد و سیزدهمین کلیددار بزرگ‌ترین دستگاه اجرایی کشور شود. دولتمردان اعتدال برکناری فانی را در راستای تغییر نگاه دولت به فرهنگیان و مشکلات ساختاری آموزشوپرورش عنوان کردند. دانش‌آشتیانی با سخنان پوپولیستی‌اش و مهم‌تر دانستن مسئله آموزشوپرورش از مسئله برجام توانست در اذهان بخشی از فرهنگیان شبهه ایجاد کند و آنان را به حل مشکلاتشان امیدوار کند. او علی‌رغم تمام وعده‌هایی که پیش از رای اعتماد و در مجلس برای کسب رای اعتماد از نمایندگان داده بود، عملاً در محقق کردن وعده‌ها‌یش ناکام ماند و به اهداف اصلی که مورد مطالبه اکثریت فرهنگیان بود و از قضا از دلیل ناکامی فانی نیز به شمار می‌رفت، نرسید تا یکبار دیگر شائبه سیاسی و انتخاباتی بودن انتصابش بیشتر به ذهن‌ها خطور کند.
در کوران رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری بار دیگر دغدغه‌ها و مسائل فرهنگیان در صدر بحث‌های انتخاباتی قرارگرفت. دولتمردان اعتدال از نگاه ویژه به فرهنگیان و حل مشکلات آنان «سخن‌ها» گفتند. روحانی به فرهنگیان و مردم قول داد تا آموزشوپرورش اولویت دولت دوازدهم باشد. سرانجام مارتن نفسگیر انتخابات ریاست‌جمهوری به پایان رسید و یکبار دیگر مردم با حضور چشمگیر خود در پای صندوق‌های رای نشان دادند که خواهان عقلانیت، تدبیر، امنیت پایدار، آزادی و تعامل با جهان هستند. در این میان فرهنگیان به‌عنوان یکی از قشرهای مرجع و تاثیر‌گذار جامعه نقش برجسته‌ای در انتخابات دوازدهم ریاست‌جمهوری بازی کردند. بدون تردید فرهنگیان یکی از مهم‌ترین سازندگان حماسه ۲۹ اردیبهشت بودند. یک‌‌ماه تا زمان تنفیذ حکم رئیس‌جمهور و فعالیت کابینه دوازدهم باقی مانده است و شمارش معکوس برای معرفی وزرای پیشنهادی رئیس‌جمهور و اخذ رای اعتماد آغاز شده است. هر چه به پایان کار فعالیت دولت یازدهم نزدیک و نزدیک‌تر می‌شویم، بازار گمانه‌زنی‌ها و حرف و حدیث‌های انتخاب وزرای کابینه دوازدهم داغ‌تر و داغ‌تر میشود. یکی از بزرگ‌ترین وزارتخانه‌های دولت، آموزشوپرورش است که حرف‌های بسیاری بر سر انتخاب وزیرش به گوش می‌رسد.
صرف‌نظر از حدس و گمان‌ها درخصوص وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، آنچه به‌نظر می‌رسد کمتر مورد توجه فعالان حوزه آموزشوپرورش و کارشناسان قرار گرفته است؛ «چرایی انباشت مطالبات فرهنگیان و کلاف سردرگم مشکلات حوزه آموزش و پرورش است» که پس از سال‌ها و آمدن و رفتن دولت‌های مختلف هنوز لاینحل باقی است. به باور نگارنده بخش اعظمی از مشکلات کنونی که دولت‌های مختلف وارث آن بوده‌اند، به نگاه سطحی و مقطعی به مشکلات این حوزه برمی‌گردد. متاسفانه برخلاف تمامی اظهارنظر‌ها و ادعاها، مسئولان مربوطه عزم جدی و همگانی برای تحول در وزارت آموزشوپرورش را ندارند که اگر اراده‌ای جدی وجود داشته باشد مسائل آموزشوپرورش هم می‌تواند در مسیر رفع مشکلات قرار گیرد. عدم توجه جدی به مشکلات این حوزه به‌عنوان دغدغه‌های ملی باعث تلمبار شدن مشکلات این حوزه شده و عملاً دولت‌ها قادر به حل آنها نبوده و تغییر فرد تاثیری در این وزارتخانه نداشته و نخواهد داشت و باید سیاست‌ها تغییر کنند. بی‌گمان عدم‌توجه به مشکلات عدیده آموزشوپرورش می‌تواند در درازمدت خطرات بی‌شماری را متوجه نظام آموزش و بهتبع آن کشور کند. مشکل جدی‌تر زمانی رخ خواهد داد که نا‌امیدی از اصلاح امور و روزمرگی بر معلمان و بهتبع آن بر نظام آموزشی مستولی شده و فرصت پیشرفت، خلاقیت و امکان رشد را از نسل جوان و آینده‌سازان این مرز‌و‌بوم خواهد گرفت. فارغ از همه اظهارنظر‌ها در خصوص وزیر آینده آموزش و پرورش، سوالی که مطرح میشود این است «آیا آمدن وزیر جدید در حالی که نگاه سیاستگذاران کلان و خصوصاً دولتمردان به مقوله آموزشوپرورش تغییری نکرده است باعث اتفاق خاصی در وزارتخانه عریض و طویل آموزشوپرورش میشود و وزیر جدید قادر است بر مشکلات لاینحل وزارت آموزشوپرورش فایق آید؟»
حال که در آستانه معرفی کابینه جدید قرار داریم از روحانی و مردان تصمیم‌سازش انتظار می‌رود «نقش و خواست فرهنگیان در انتخابات۹۶» را از یاد نبرند. مهم‌ترین پیام مردم و فرهنگیان در ۲۹ اردیبهشت «تغییر» بود. آنچه در این شرایط برای روحانی حیاتی است یادآوری این موضوع است که «تغییر نگرش دولت نسبت به فرهنگیان و مشکلات ساختاری آموزشوپرورش» ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است.
آموزشوپرورش از دیرباز با مشکلات مفرطی درگیر بوده است، که بخشی از آن به ناتوانی و انفعال وزرای آموزشوپرورش و قسمت مهم‌تر آن به عدم‌توجه و اهتمام جدی دولت‌ها به حل مشکلات ساختاری نهاد حساس آموزشوپرورش برمی‌گردد. مسلماً همه مشکلات، تلخی‌ها و ناکامی‌ها وزارتخانه آموزشوپرورش زیر سر وزیر این وزارتخانه نیست و نهادها و ارگان‌های دیگر در به‌وجود آمدن بخشی از مشکلات ساختاری آموزشوپرورش مقصرند. برای برون‌رفت از مشکلات کنونی آموزشوپرورش باید نگاه نادرست سیاستگذاران کلان و خصوصاً دولتمردان به مقوله آموزشوپرورش تغییر کند. بی‌شک بدون تغییر نگرش به سیستم آموزش‌و پرورش نمی‌توان انتظار تغییرات بنیادی و ساختاری در این حوزه داشت.
انتخاب وزیر آینده آموزشوپرورش آزمونی سخت برای روحانی خواهد بود، چراکه دوران «اجبار و اضطرار» برای انتخاب وزیری که در قد و قواره مشکلات آموزشوپرورش نیست، گذشته است. بی‌گمان همراهی مجلس دهم با دولت دوازدهم دست روحانی را برای انتخاب وزیری مطلوب‌تر و کارآمدتر باز می‌گذارد. از این رو رئیس‌جمهور و مردان تصمیم‌سازش باید قدر فرصت‌ها و استفاده صحیح از آنها را از دست ندهند و برای ایجاد تحولی لازم و ضروری با «تغییر رویکرد و با اقدامات عملی» در جهت بهبود اوضاع آموزشوپرورش، فرهنگیان و دانش‌آموزان بکوشند.
منبع: آفتاب یزد
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 1 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۱