دوران مصلحت اندیشی به پایان رسیده

انتخابات دوازدهم هم به پایان رسید. اکنون که در آستانه استقرار کابینه جدید دولت دوازدهم قرار داریم، مهم‌ترین سوال فرهنگیان این است که «آیا نوبت اولویت، به آموزش‌و‌پرورش رسیده است؟» بسیاری از فرهنگیان از عدم توجه و اهتمام دولت‌ یازدهم به مشکلاتشان آزده خاطرند چراکه در باور آنان، آموزش‌و‌پرورش به عنوان زیربنایی‌ترین نهاد توسعه‌ای کشور به صورت یک اولویت و ضرورت جدی از سوی دولت‌ در نظر گرفته نمی‌شود. روحانی در کوران رقابت‌های انتخاباتی، به فرهنگیان و مردم قول د‌اد‌ آموزش‌و‌پرورش اولویت د‌ولت د‌وازد‌هم باشد، اکنون که تب‌و‌تاب انتخابات فروکش کرده، باید منتظر ماند و دید، «آیا روحانی به قول خود پایبند خواهد بود یا منافع اکثریت فرهنگیان را فدای منافع حزبی‌و‌جناحی خواهد کرد؟»امروزه آموزش‌و‌پرورش با مشکلات جدی روبه‌رو است. آموزش‌و‌پرورش نیاز به تغییر دارد و قطعاً وضع موجود مطلوب هیچ‌کس نیست. سال‌هاست که فرهنگیان برای تحقق خواسته‌های بر حق خود فریاد می‌زنند؛ فریادی که در گذر دولت‌ها و آمدن و ‌رفتن وزیران از پی هم را گوش شنوایی نیست. دیگر ارتقای کیفیت آموزش مهم‌ترین د‌غد‌غه دولت‌ها نیست. کسری بودجه مزمن آموزش‌و‌پرورش برای دولت‌های مختلف امری عادی تلقی می‌شود. وعده‌های مکرر پرداخت مطالبات فرهنگیان از پی هم می‌آیند و می‌روند. داشتن حقوقی عادلانه به یک رویا تبدیل شده است. ماه‌ها از پی هم می‌آیند و می‌روند و حق التدریس‌ها همچنان در انتظار پرداخت می‌مانند و پاداش پایان خدمت به دست بازنشستگان آموزش‌و‌پرورش نمی‌رسد.بدون تردید سیاهه گرفتاری‌های آموزش‌و‌پرورش بسیار بیش از مواردی است که اشاره شد اما در میانه این همه گرفتاری،فرهنگیان به روحانی رای دادند اگرچه گلایه‌هایی هم از او داشتند.
به باور نگارنده دولت یازدهم در عرصه آموزشی کشور از پویایی لازم برخوردار نبود. دولت دوازدهم برای خروج از این انفعال نیازمند بازنگری در برنامه‌های استراتژیک خود و اتخاذ سیاست‌های هوشمندانه‌ای در این حوزه دارد. برای برون‌رفت از مشکلات کنونی آموزش‌و‌پرورش باید نگاه هزینه‌ای سیاست‌گذاران کلان و خصوصاً دولتمردان به مقوله آموزش‌و‌پرورش تغییر کند. بی‌شک بدون تغییر نگرش به سیستم آموزش‌و‌پرورش نمی‌توان انتظار تغییرات بنیادی و ساختاری در این حوزه داشت.
حال که در آستانه استقرار کابینه جدید دولت دوازدهم قرار داریم؛ از دولتمردان انتظار می‌رود با ورود جدی به مقوله آموزش‌و‌پرورش برای اصلاح نظام آموزشی و مشکلات زیر‌ساختی این وزارتخانه تلاش کنند. انتظار فرهنگیان از دولت دوم روحانی این است که
« وزیری برای بزرگ‌ترین دستگاه اجرایی کشور با برخورداری از یک میلیون پرسنل فرهنگی و بیش از ۱۳ میلیون دانش‌آموز انتخاب گردد که در حد مشکلات، نیازها و جایگاه این وزارتخانه باشد و در این برهه حساس اقتضائات، تهدیدها و مسئله‌های اصلی حوزه آموزش‌و‌پرورش را به درستی بشناسد و بتواند موانع را از میان برداشته و راه را برای پیشرفت هموار نماید.»

منبع: آفتاب یزد